توضیحات
غشاهای مورد استفاده در سازه چادری قابلیت عبور نور بالایی دارند. استفاده از نور طبیعی روز جهت روشنایی ساختمان ها منجر به کاهش چشم گیر برق مصرفی می گردد همچنین غشاها را می توان به گونه ای طراحی کرد که درصد نور معینی را از خود عبور دهند. از دیگر مزایای غشاهای معماری آن است که نور مستقیم خورشید در برخورد با پوسته ها شکسته می شود، در نتیجه نور محیط داخل، پراکنده و چشم نواز است.
برخی ویژگی های پارچه در سازه چادری
- مقاومت در برابر آتش این پارچه ها مطابق با استاندارد DIN4102 کلاس B1 می باشد، نشان دهنده تایید عملکرد آن در شرایط آتش سوزی توسط آیین نامه های معتبر است.
- پارچه های PVDF در مقابل نور خورشید مقاوم بوده و در طول زمان تغییر رنگ نخواهد داشت.
- شستشو بدون مواد شوینده یکی از ویژگیهای این پارچه هاست. در مناطق خشک فقط استفاده از آب یا بارش باران جهت پاک کردن سطح ان در برابر آلودگیها و گرد و غبار کافی خواهد بود. این ویژگی سبب خواهد شد همیشه با سازه ای پاک روبرو باشیم که کمک شایانی به زیباسازی شهر و محیط زندگی خواهد کرد.
- در ساخت سازه های پارچه ای سعی بر آن است که از غشاهایی با طول عمر بالا استفاده شود. هرچه عمر غشاها بیشتر باشد، هزینه ها و مصالح مصرفی جهت تعمیر و یا جایگزینی سازه کاهش می یابد. طول عمر غشاها از ۱۰ تا ۴۰ سال است.
برخی پوسته های ساخته شده
انواع پارچه های بدون روکش :
- پارچه پنبه
- پارچه بافته شده از الیاف PTFE
انواع غشاءها:
- Polyethylene
- PVC
- Polyester
انواع غشاءهای تقویت شده با مش:
- Polyester reinfirced
- Glass reinforced
انواع پارچه های روکش شده:
- Polyester coated cotton
- PVC coated nylon
- PVC coated polyester
- PTFE coated glass
- PTFE coated polypropylene
گسترش استفاده از سازه چادری در طول تاریخ
لغت معمار (Architect)ترکیبی از دو کلمه یونانی مختلف است.”Archi”به معنای هدایت کننده و کلمه “Tectos”به معنای بافتن یا درست کردن می باشد(Faegre,T.1979).
ریشه و خواستگاه سازه چادری را می توان در ۴۴۰۰۰ سال قبل,در عصر یخبندان و در دشت های یخ زده سیبری جستجو نمود,که انسان هایی که از سرمای شدید نجات یافته بودند,پوست حیوانات را بین چوب ها آویزان کرده وبرای خود پناهگاه های ساده ای می ساختند.اینگونه به نظر می رسد که درحقیقت این نوع سازه ها اولین سازه های ساخته شده به دست بشر بوده است.حتی بعضی از دانشمندان بر این باورند که انسانها قبل از اینکه از پارچه ها به عنوان لباس استفاده کنند,پارچه های ابتدائی را به عنوان سایبان مورد استفاده قرار می دادند(Semper,G1979).
