سازه های چادری ،هم به طراحان حرفه ای  و هم به میلیون ها فرد عادی نشاط می دهد.در دورانی که معماری مدرن را صرفاً با طرح های خشن و سطوح بتونی باران خورده مورد قضاوت قرار می دهند ،سازه های چادری می توانند تمیز،سبک و ظریف باشند یا شکل آن ها می توانند تداعی کننده کوه های پوشیده از برف یا مناظر مواج باشد  و ترکیب دکل های محکم و پارچه های مواج می تواند  تصاویر دلپذیری از زورق ها و کشتی ها بادبانی را تداعی کند.سازه های غشایی تحت تنش را نباید بدون فکر و صرفاً هر جا که یک تماس ذهنی آن را ایجاب نماید به خدمت گرفت بلکه استفاده مناسب از آن ها می تواند روشنی بخش مناظر و زندگی بخش شهر هایمان باشد. سازه های چادری پیش تنیده به دلایل زیر نسبت به اشکال سازه ای دیگر که اغلب ارزان تر نیز می باشند در الویت قرار دارند:

• ظاهر سبک و زیبا
• انعطاف پذیری بالا
• جلوه نمادین(المان های ورودی ساحل مارینا)
• قابلیت نوردهی
• هزینه
• ایجاد سایه روی فضاهای باز بزرگ
• پوشش  فضاهای باز اجراهای هنری و نمایشگاه ها
• سایبان ورودی هایا پیاده روها
• سایبان های موقت و کوتاه مدت ،سایبان های موقتی مورد نیاز برای بخشی از سال.

مشکل کاربرد سازه های چادری

مشکل کاربرد صحیح این نوع طرح ها اساساً امری فنی نیست بلکه این مشکل از بعد زیبایی مطرح می شود.اگر یونانی ها و رومی ها چادر را ( که در نهایت یکی از قدیمی ترین و همگانی ترین اشکال سر پناه است) به عنوان یکی از اشکال کلاسیک پذیرفته بودند ،بدون شک شهرهای سنتی ما با بام های مواج و راه های سر پوشیده ،بسیار با وقار و زیبا می گردیدند.ولی آن ها چنین نکردند.ما در حالی که مسائل تکنیکی را حل کرده ایم،بدون شک و تردید به رفتار معماری اشکال منحنی ، که از مقاومت کششی و سبکی بیشتر از جرم و نیروی وزن متأثرند، اطمینان نداریم.